Prolog.

Kim jestem? Dziewczyną, która bez celu brnie przez szarą rzeczywistość. Rzeczywistość, na którą tak naprawdę nie mam najmniejszego wpływu. W swoim krótkim życiu doświadczyłam więcej, niż jakakolwiek nastolatka w moim wieku. Nauczyłam się samodzielności, a resztki mojego zaufania do świata zamieniły się w pył. I szczerze mówiąc, straciłam jakąkolwiek wiarę w ludzi. Nie wyobrażałam sobie, że ktokolwiek mógłby obdarzyć mnie prawdziwym szacunkiem, czy miłością. Byłam tylko ja i mój brat, a dookoła jakieś durne, nic nieznaczące ludziki, w czym dwoje z nich śmiało się nie wiem jakim prawem, nazywać moimi rodzicami.

Ludzie byli wielce zszokowani moją drastyczną zmianą. Ale co w tym dziwnego? Jak miała się zachowywać ochujała dziewczyna?

Byłam nazywana różnymi określeniami. Dziwna, chora psychicznie, czy po prostu jebnięta...

I tak naprawdę, to nie sądziłam, że kiedykolwiek zdołam kogoś pokochać. Że ktoś na nowo rozpali ogień w moim sercu i wskrzesi moją dawno uśmierconą duszę, moje prawdziwe 'ja'.

Że odciągnie mnie od całonocnego imprezowania i sprawi, że znów stanę się człowiekiem, że przestanę być taka niedostępna...

Jestem Alice. Alice Brown i jedyne co podtrzymuje mnie przy życiu to dragi i alkohol.

Jestem Alice Brown i na własnej skórze doświadczyłam, że życie potrafi w ciągu sekundy obrócić się o 180 stopni...